Onuncu ayımızıda yedik ama dokuzdan kalan bir hazine keşfettik.
Paylaşmadan edemedik.
Otobüste ecüş bücüş bir hale girerek yakaladığım anlardı bu anlar..
İyi ki varlar..
Olmasaydılar,bilemeyecektim belki kaç dişle dokuzuncu ayını bitirdiğini..
ha bu çok mu önemli?
yooo..değil ama annesin ya..
herşeyi ezberleyip,o anı durdurasın geliyor sanki..
İşte bu da bir simidin anatomisi..
seni çok seviyorum simit delisi.
Hayat değişir.
2 hafta önce
4 yorum:
Merakla okudum. Ne ki bu diye. SIMIT. Bizde çok seviyoruz. her simitçiye uğruyoruz sokakta:))
ne güzel..biz de hastasıyız.
ziyaretinize geldik
maşallah yakışıklıya, ne çabuk büyüyorlar , fotolara bakınca anlıyoruz nasılda büyüdüklerini
sevgiler
hoşgeldiniz..sefalar getirdiniz:))
Yorum Gönder