hayatıma giren son erkek artık aramızda..

Saat tam 09:09 u gösteriyordu ..artık beklenen an gelmişti..hayatım asla eskisi gibi olmayacaktı..bana bir çok ilki yaşatacak bir minik dakikalar sonra aramıza kavuşacaktı..annemin elini bıraktım ve kardeşim Aysu nun bu kareyi çektikten hemen sonra gözyaşlarına boğulduğunu son anda farkettim..

dokuz doğuranlar..

Onların dışarda dokuz doğurduğu bu dakikalarda ben içerde bebeğime kavuşmuştum bile..Üstelik de güne başladığımız eğlence tadında devam ediyordu herşey,Ajda Pekkan ın bu yazın gözde parçası olan''hayat aynı gökteki gibi uçuyor anıılaaarrr.....beni aynı  eskisi gibi deli sanıyorlaaaarrrr....''şarkısına tam kendimi kaptırmıştım ki bir ağlama sesi..ince ince..o an anlatılamaz..sadece yaşayanlar anlar,yeni anneler annelerini anlar..ağlarlar..benim gibi..onun sesini duyduğum anda akmaya başladı gözyaşlarım ama hayatımda hiç mutluluktan katıla katıla ağlamamıştım ben..bebeğimi bakım masasına almışlardı..o ise iki elini sinirle kaldırmış,ağlayarak cevap veriyordu bulunduğu yerden ona sorulmadan ve fikri alınmadan çıkarıldığı için..neyse ki çok uzun sürmedi bu ağlayış ve işlemler..hemen yanıma geldi..kısacık bir süre kokladım..gözyaşlarım onun kiraz dudağına değdi..ve o ailesinin diğer bireyleriyle tanışmaya gitti..sıra benim dikişlerimin atılmasındaydı ama ben hemen ona kavuşmak istiyordum daha doyamamıştım ki..fakat ne yazık ki o dakikalar sadece hafızamda resimlendi..hastane politikası gereği içeri fotoğrafçı alınmıyordu ve kameraya çekim yapabileceğini söyleyen teknisyen arkadaşın ise yapamadığını doğumdan sonra farkettik:(( 

Annem kapıda beklerken..kimbilir aklından neler geçiyor..

Derken..aa..aa.. o da ne?annemin beklediğinden çok daha kısa sürede bebeğimiz orada görünmüş bile..benim hala içeride olduğum dakikalarda onu ilk gören kişi olmuş..uzaktan onun bizim bebişimiz olduğunu ise sincaplı battaniyesinden tanımış..

Nerede olduğunu anlamaya çalışıyor..

Annem nerede?yüzdüğüm su nerde?burası soğuk,hem de gözlerimi kamaştırıyor..birisi lütfen annemi bulup getirsin bana..bugün tanışacağımızı söylemişti bana..

''Sakin sakin bekledim anlamadınız..alın işte  size yaygara..nerede bu kadın dedim??

Birde beni seven kalın sesli bir adam vardı..o da mı yok?

Lütfen artık orama burama bir şeyler değdirip beni kızdırmayın..

Nerde bu devlet?nerde bu millet?gidicem sevmedim ben bu diyarları'' derken....ananesi ve babası kapıvermişler bebeğimi..annesini aradığı o esnada babası tanıdık sesiyle sakinleştirmiş onu..ananesi şefkatle sarmış..sevgi ve mutluluktan bir kundak yapmışlar oğluşuma..

Torununun gelişine çok duygulanan anane başlamış ağlamaya..

Onu gören Oya dayanamamış bu duruma..

yani sevinçten ağlayan bir tek ben değilmişim..