bir kar tanesi ol,kon dilimin ucuna..

Nasıl pır pır oldu içim ilk gördüğümde..

pofuduk pofuduk,tüy gibi süzülüyordu

beyaz taneler gökyüzünden.

ne zamandır böyle keyifle izlemedim ben bu şeyi..

bir de öyle hafif,öyle süzüle süzüle yağdı ki,
minik de en karizmatik haliyle izledi ömründe ilk kar yağışını.

nasıl mutluluk doldu içim..

al çocuğunu kucağına,at kendini dışarı ,

çek soğuğu içine dedi bir de.

bebekle çıkma konusunda dediğiyle kaldı.

sadece izledik minikle.çok hoşuna gitti.

yavaş yavaş takip etti,benimle birlikte izledi.

huzur dolduk birlikte.

bir kar tanesi değil,iki kar tanesi kondu dilinin ucuna..

birde tatlı gülüyordu ki hiç sorma.
ilk kez göründü o taneler bir fotoğrafta, o da işte burada!

Yıllar sonra kar güzel şeyler hatırlattı..buz gibi kar nasıl olduysa içimi ısıttı.
Bu kadarcık karda bu kadar mutlu olduysam,kartopu oynayacak kadar yağsa,ne olurum kimbilir?

Kar keyfini bu seferlik onunla değil ama yalnız yaptım..
kocaman renkli şemsiyemin altına sığındım ..
ama siyah eldivenlerimi taktım.
elimi çıkardım,
elime düşen tanelerin desenlerini izledim uzun uzun.
soğukta derin derin nefes aldım.
'hoh'yaptım.
buhar çıktı.
içim ısındı..
bu kadarcık sakinlik bile beni mutlu bir anne yaptı.

Şarkı da hep içimde çaldı..
bir kar tanesi ol,kon dilimin ucunaaaa..
bir kar tanesi ol,eri ağzımda.