özgür annenin dünyası: marmariste bahar pek yaman..

Bu bahar marmariste pek yaman geçeceğe benziyor..
Savulun civcivler,kazlar,ördekler,
dikkat edin ezilmeyin çimenler,böcekler,çiçekler
Yaman sizi keşfe çıkıyor...
Ham yapmaya geliyor..

Buralarda pek bir özlenmişiz..
Eve gelir gelmez bu manzarayla karşılaşmak pek keyifliydi de kapı bi türlü açılmıyordu.
Meğer babamız bizi karşılamaya çıkmış ama nasıl olduysa bizi kaçırmış..kapıda ufak bir bekleyişten sonra evimize girebildik.
Yolculuğumuz iyi geçti çünkü dedemiz bizi arabayla evimize kadar getirdi,ananemiz ve evren ablamızda olduğu için,hiç sıkılmadan geldik ama eve yerleşme telaşesi beni çileden çıkardı yine.

Nereyi açsam eşya,tam yerleşti derken çıkan yeni bir döküntü.
Herşeyi atıveresim geliyor bazen.

Yamanın aramıza katılmasıyla eve sığamaz olduk.Babası bi de dayanamamış oğluna böyle güzel bir at almış,aktivite masası,mama sandalyasi,oyuncak sepeti,yürüteç dörtlüsüne bir de sevgili atımız eklenince evde adım atacak yer kalmadı.Uzun lafın kısası her yıl yaşanan sezon başı sendromunu yine yaşadım,otellerin hazırlığı,evin hazırlığı derken bir hafta nasıl geçti de ananemizin dönüş günü geldi çattı anlamadım.

11 aydır sürekli beraberdik annemle bu zor ama bir o kadar zevkli günlerde.Artık yola onsuz devam etmek gerekiyordu..bizde son günlerimizde yapabildiğimiz kadar keyif yaptık..
Hemen kahvaltı mekanımıza gittik,Çınar'da kahvaltı en çok özlediğimiz şeydi..Yamanla daha önce gitmiştik ama bu sfer her şey çok farklı,çünkü artık keşfediyor miniğim..O da keyif alıyor..
O kadar ki sevdiği şeyleri hemen ağzına atası geliyor..babasının tamamen masumca bir düşünceyle tanıştırdığı civciv kardeşe yaptığı muamele,civcivin zavallı annesini çileden çıkardı.
Yaman annesinin gözleri önünde minik civcivi elleriyle kavrayıp,ağzına atmaya kalkışınca
zavallı anne yavrusunu ölecek sandı.
Bizde hemen civcivin hayatını kurtardık,ailesine teslim ettik.

Ne garip,annelik herkes için aynı bir noktada..Civciv bağırdıkça o tavuğun boynunu uzatabileceği son noktaya kadar uzatıp onu görebilmek için verdiği çaba gözümün önünden gitmiyor.Gördüğü andaki rahatlaması,minik civcivin aralarına katılmasıyla normale dönen hayat..Bazen civciv alırlar ya aileler çocukları sevinsin diye..düşünürler mi acaba?nasıl üzülüp arıyordur yavrusunu o tavuk bile..

Sahilde yürüyüşlere çıktık,çimenlerde emekledi bir yakışıklı..Çimene ilk dokunduğunda hiç sevmedi,ayaklarıyla elleriyle ittirdi,sonradan bir tutam kopardı,ağzına atmaya kalktı,sonra yavaş yavaş bir zarar gelmeyeceğini anlayınca keyfini sürmeye başlamıştı bile,ama ara ara yolup avucunun içinde kalanlara şaşkın bakışı çok tatlıydı.

O da hissetti sanki doğanın verdiği özgürlük hissini..
bir oraya bir buraya sınırsız,engelsiz emeklemek çok zevkliydi anlaşılan..
Özgürlük hissi demişken,bir şey daha vardı bunu yaşatan..
hem de her yaşta..
onu da pek bi sevdi minik oğlan.

Keyif adamı oldu çıktı kısacası şuncacık zamanda..
Keyif keyif kapalı çarşı tutuda atıldı babamızla kapalı çarşıda..

Bir keyif daha var her gün yapılan,herkesede nasip olmayan..balkonumuzda arkada görünen ağaçtan yenidünya topluyoruz,dalından erik yiyoruz..biz bunu her bahar yapıyoruz:)Evren ablasıyla balkon sefasında,en büyük keyfi paşamın,eriklerini yemek,rüzgar gülünü tıngırtısı eşliğinde..Bayılıyoruz onları yerken rüzgar gülüyle tangırdamaya.

En baba keyif en sonda..bizden önce sezonu açtı su kuşum.

Hem babasıyla,hem havuzda..
Çıkışta bana kalan öpücük keyfi..ısıra ısıra öptüm her yerini,kıskananlar çatlasın.

     Uzun lafın kısası,bahar geldi,çiçek açtı arılar hep çalıştı..arı,
                                      vız vız vız
arı
                             arı vız vız vız diye çalışır,