hamileliğimin marmaris ayağı..

Bana hamileliğimin son zamanlarını anımsatan bu resmi koyarak başlamak istedim..Sondan başlamak gibi bir şey oldu ama olsun..

Oğlumuzun  abisi fındık..Bu resimde artık Fındığa bir abi olgunluğu gelmişti..o da heyecanla doğacak kardeşini bekliyordu..O gün gerçekten fındığın bu haline çok güldük..bu saçma şeyi giydirince o bir dakka durmayan hayvan bir anda put'a döndü..Hamileliğimin bu günlerinde artık bir göbişim vardı ve farkeden sadece ben değildim..

İlk üç ayda bebeğim için bir şarkı tutturmuştum;

Cem Karacanın ''ceviz ağacı''melodisiyle söylenir; 

Sen bir küçük embriyosun annenin karnında,sen bir küçük embriyosun annenin karnında..

ne sen bunun farkındasın ne de fındık farkında..ne sen bunun farkındasın ne de baban farkında diye..

Üstteki resimde ise yanımda oturan fıstık, kuzenim sena ablam,Baran adındaki çılgının deneyim sahibi annesi..şarkımın sözlerini duyunca bunu biraz daha geliştirmiş,aşağıda sözlerini yazacağım haline sokmuş çok da hoş olmuş.Fakat bundan önce bir kaç şey anlatmalıyım ki sözler anlamsız kalmasın.Geçen sene bu Baran çılgınına annem bakmıştı ve annem onun annesinin halası olduğu için anneme kendiliğinden''anne hala''diye seslenmeye başlamıştı..babama da hasan dede değil kendi anladığı haliyle ''adam dede''diyordu ve bu haliyle çok ama çok tatlıydı..bu yıl benim bebişimin gelişiyle annemi biz kaptık..ha..ha..ha..yaşasın kötülük..şarkı da bu sebeple yazıldı:)

Sen bir küçük embriyosun annenin karnında,

Sen bir küçük embriyosun annenin karnında..

Ne sen bunun farkındasın ne de baban farkında

Ne sen bunun farkındasın ama BARAN farkında...

Ey bebek aç kulağını beni iyi dinle

Ey bebek aç kulağını beni iyi dinle

Sakın benden güzel,benden şirin olayım deme(2)

Anne halam olacak sana anane,

Adam dedem olacak sana büyükdede,

Ben onlarsız edemem beni onlarsız koyma

Ben onlarsız edemem sakın çok tatlı olma

Ey bebek sen gelmeden bendim el bebek

Ey bebek sen gelmeden bendim gül bebek

Her gün arar sorardı annehala ile dede(2)

Ama biliyorum ki hiç değişmeyecek(2)

Bu hep böyle sürecek,sen sağlıkla gel bebek

Bu hep böyle gidecek sen sağlıklı ol bebek...

Bu huzurlu, mutlu ailemize ve sevdiklerimize doyduğumuz ayları geride bırakıp marmarise dönme vakti artık gelmişti..çünkü takvim artık mart sonunu gösteriyordu..marmarise döndük ve nisan ayında yeni iş yerimizde aşağıdaki resmi çektirdim

Artık sana kavuşmama 2 ay kadar bir süre kalmıştı..günler geçtikçe heyecanlanıyordum..bu zamanlarımda hep çalıştım,çalışmak iyi geliyordu çünkü zaman çok daha hızlı geçiyordu..göbeğim yüzünden cilt bakımı yaparken biraz zorlanıyordum fakat hamile müşterilerimiz benim bu halde oluşum nedeniyle çok arttı:)bana güvenip onlarda değişik bakımlar almaya geldiler..

Fındık bu günlerde sürekli karnımla hasır neşirdi ve ben hissettiğine eminim..işte bu dönemlerde bu bebeği nasıl çıkarıcam telaşesi düştü içime ve araştırmaya karar verdim.Daha sonra intrnette doğal doğum hakkında bir çok yazı okudum ve bu işin öncüsünün marmariste bulunduğunu öğrendim ve onun sayesinde tanıştığım bir kitap okudum ;yazarı Dr.Thomas Verny ,kitabın adı ise Doğmamış çocuğun gizli yaşamı ve bebek bekleyen herkese kitabı okumalarını tavsiye etmem kesinlikle gerekli derim..

Ben bu kitap sayesinde rahatlıkla normal doğum yapabileceğim kanısına vardım ..bunun haricinde bir de bebek bekleyen anne adaylarına şehirlerinde acıbadem hastanesi varsa,hastanenin hamilelik eğitimleri oluyor,ben izmitte olduğum sürede bu eğitimede katıldım ve çok şey öğrendim.

Artık yavaş yavaş son günlerime yaklaşıyorduk..bu arada havalarda güzelleşti,üzerimdeki tülbent bluzu oğluşumun Elmas teyzesi bana o gün ilk anneler günü hediyesi olarak verdi ve anneler günümüzü kutlamaya da çok sevdiğim bu mekana gittik her birlikte..mayıs ayıydı 8.ayın başlangıcındaydık..

Son ayımıza girdiğimizde annem geldi yanımıza..artık evimiz mis gibi annem kokmaya başlamıştı bile..ne oluyor anlamıyorum..onun evi hep öyle kokuyor zaten ama o bize geldiğinde de ev aynı öyle kokuyor..işe artık gitmiyordum,bol bol deniz sefası yapıyorduk,şiş ayaklarımı ve koca vücudumu ancak bu rahatlatıyordu..

Artık son günlere girmiştik..son günlere kadar hep normal doğum düşündüğüm için aslında sezaryan olmaya karar verseydim,bu günlerde bebişimle tanışmış olacaktık ..normal doğum yapamamanın nedeni plasentamda kist olmasıydı..ben buna rağmen göze almıştım fakat son günlerde doktorum ve danıştığım herkes riskli olabileceğini söyleyince bende istemeyerek sezaryana karar verdim fakat bu günlerde hep içimden ah şu sancım geliverse diyordum..aşağıdaki resimde bebişimizin kıyafetlerini mis gibi bebe sabunuyla yıkayıp ütülüyorduk annişimle.. 

Belki biraz erken doğurur da biz de yeğenimizi görürüz diyen halalarım tatil yeri olarak bu yıl marmarisi seçtiler fakat tarih 2 hafta kadar erkendi ne yazık ki doğumu göremediler ama son haftalarımda bana iyi bir moral oldu..

Kimse kızmasın..ben içmiyordum..sadece göbeğimde nasıl durduğuna baktık:)

sanırım sakin sakin dışarda arkadaşlarla yenen son yemek..bir daha ne zaman olur malum...

en sevdiğim resimleri en sona sakladım..doğumgümümde aşkımın bana hediyeleri işte bu fotoğraflar;

 

Artık bu uzun ama göz açıp geçen zamanların sonuna gelmiştik..yavrumuza kavuşmamıza çok ama çok az bir zaman kalmıştı ve onu çok ama çok merak ediyorduk..